معاهده صلح میان دو کره چطور موثر خواهد بود؟ - تور هند ارزان

به گزارش خبرنگاران، رابرت ای.کلی، یک استاد روابط بین الملل در دانشگاه ملی پوسان در تحلیلی برای پایگاه نشنال اینترست آمریکا در مورد موضوع برقراری معاهده صلح میان کره شمالی و کره جنوبی نوشت:

جنگ دهه 1950 در شبه جزیره کره با یک پیمان آتش بس و نه انعقاد معاهده صلح خاتمه یافت. بنابراین در این شبه جزیره به لحاظ قانونی همچنان شرایط جنگی برقرار تلقی می گردد.

دو کره از زمان خاتمه جنگ داخلی در شبه جزیره کره در سال 1953 وارد درگیری مسلحانه عمده ای نشده اند. در عین حال حالت بازدارندگی به صورت متعارف چندین دهه است که در این شبه جزیره پایدار بوده است.

متأسفانه موانع عمده ای وجود دارد که کار را برای توافق دو کره بر سر یک معاهده صلح سخت می نمایند.

اولین و بزرگترین مانع تداوم بن بست نظامی در طول خط جدایی میان دو کره است. کره شمالی همچنان یک میلیون سرباز در فاصله نسبتا نزدیکی به سئول دارد و حامیان منعقد کردن معاهده صلح، می گویند خاتمه دادن به شرایط جنگی اجازه می دهد که کره شمالی ارتشش را به عقب ببرد. اما ارتش های آمریکا و کره جنوبی احتمالاً بدون عقب نشینی قبلی این نیروها، از انعقاد این معاهده حمایت نمی نمایند بنابراین شرایط فعلی یک بن بست است که معین نیست کدام از یک طرفین اول باید اقدام به عقب نشینی کند.

چنانچه این معاهده امضا گردد و تغییر آرایش راهبردی در میان نظامیان هیچ یک از طرف ها دیده نگردد این معاهده حالت فرمالیته خواهد داشت. بنابراین بهترین حالت احتمالاً این است که منتظر ارتقای عملی شرایط راهبردی در منطقه پیش از منعقد کردن چنین معاهده ای باشیم. تنها در این صورت است که چنین معاهده ای باعث اعمال تغییرات واقعی خواهد شد.

یک مشکل دیگر این است که حامیان انعقاد معاهده صلح تصورشان این است که جنگ شبه جزیره کره نتیجه ای قطعی همچون شکست یکی از طرف های جنگ در خاتمه جنگ جهانی دوم پیدا نموده است.

در مورد جنگ کره هیچ یک از طرف ها به وضوح شکست نخورده اند و اهداف سیاسی آنها در جنگ هنوز تغییر چندانی نیافته است بنابراین انعقاد فرمالیته چنین معاهده ای صرفاً شبیه به توقف خصومت ها است نه یک اقدام عملی برای معین تکلیف نهایی جنگ.

چنانچه معاهده صلح بین دو کره آرایش ارتش های آنان را تغییر اساسی ندهد شرایطی مشابه شرایط موجود بین ویتنام شمالی و ویتنام جنوبی پس از انعقاد توافق صلح پاریس در دهه 1970 به وجود خواهد آمد.

در آن موقع و در سال های بعد از توافق صلح پاریس، ویتنام شمالی به آزار و اذیت ویتنام جنوبی ادامه داد تا این که دوباره درگیری های علنی بالا گرفت. در شبه جزیره کره نیز به آسانی می توان تصور کرد کره شمالی هم این کار را انجام دهد.

پس از آن نیز می توان پیش بینی کرد دولت محافظه کاری در کره جنوبی روی کار بیاید و این معاهده را باطل اعلام کند.

برای مشاهده ارتقاء راهبردی و پایدار شرایط ضروری است که قبل از انعقاد این معاهده، تنشزدایی اساسی تر در شبه جزیره کره از جمله با در نظر دریافت نوعی توافق برای سلاح های هسته ای کره شمالی اعمال گردد. در غیر این صورت چنین معاهده ای مشابه توافق های سابق بین دو کره خواهد بود که با گذشت زمان قدرتشان را از دست داده اند.

یک مشکل بزرگ سیاسی دیگر سر راه این معاهده موضوع قانون اساسی کره جنوبی است که موجودیت کره شمالی را نفی نموده و مدعی اعمال حاکمیت بر کلیت شبه جزیره کره است.

انعقاد چنین معاهده صلحی یکی از نتایجش به رسمیت شناختن دو کره از سوی یکدیگر است.

با این حال معین نیست مواضع دو کره در قبال این به رسمیت شناختن چطور به منظور برطرف موانع تغییر پیدا خواهد نمود.

عده ای گفته اند که مون جائه این رئیس جمهور کره جنوبی باید در راستای رسیدن به این معاهده صلح، قانون اساسی کشورش را تغییر دهد. اما ایده اعمال یک نظام صلحیا اعمال یک اعلامیه خاتمه جنگ با کمترین مقاومت سیاسی در داخل کره جنوبی رو به رو می گردد.