در جوامع فاسد مردم بیشتر دروغ می گویند - تور هند ارزان

تحقیقات قبلی نشان داده که اگر مردم احساس نمایند اطرافیان شان قانون شکنی می نمایند، آنها هم تصمیم می گیرند قانون شکنی نمایند. مثلا، وقتی مردم می بینند که روی بیشتر دیوارهای شهرشان گرافیتی کشیده شده یا خیابان هایشان پر است از زباله، احتمال اینکه آنها هم خودشان زباله هایشان را به شهر بیندازند، بیشتر می گردد. شاول شالوی (Shaul Shalvi) یک دانشمند رفتارشناس از دانشگاه آمستردام می گوید: اما ما نمی دانیم عرف های اجتماعی مثل کلاه برداری سیاسی، فساد و گریز از مالیات تا چه حد بر جامعه تاثیر می گذارد و اینکه عرف های اجتماعی تا چه حد مردم را فاسد می نماید.

محققان برای اینکه به این سوال پاسخ دهند داده هایی درباره فساد دولتی و گریز از مالیات جمع آوری کردند. آنها این کمیت ها را به وسیله بانک دنیای و خانه آزادی (Freedom House) به دست آورند. خانه آزادی یک سازمان غیردولتی است که درباره دموکراسی و آزادی سیاسی در 159 کشور دنیا تحقیق می نماید. آنها با استفاده از این آمار میزان قانون شکنی سازمانی را میزان گیری کردند.

سپس، در طول یک دوره 5 ساله، به 23 کشور سفر کردند تا صداقت افراد را مستقیما بسنجند. آنها از داوطلبانی در سنین دانشگاهی خواستند که تاس بیندازند و بگویند در هر بار تاس انداختن چه عددی آمده است. هر چه عدد بالاتر بود، محققان به شرکت نمایندگان پول بیشتری می دادند، اما شرکت نمایندگان می دانستند که محققان نمی توانستند نتایج تاس اندازی آنها را ببینید. وقتی میانگین اعداد گزارش شده در یک کشور بزرگ تر از عدد احتمالی مورد انتظار بود، محققان می دانستند که برخی از افراد دروغ می گفتند تا پول بیشتری بگیرند. سپس محققان یافته هایشان از این آزمایش را با قانون شکنی سازمانی مقایسه کردند. آنها فهمیدند که مردم کشورهایی که میزان قانون شکنی بیشتری دارند، بیشتر دروغ می گویند یا تقلب می نمایند. آنها نتایج تحقیقات شان در را در ژورنال نیچر (Nature) منتشر کردند.

وقتی مردم دروغ می گویند، در این کار زیاده روی نمی نمایند. مثلا در این آزمایش عدد پنج معادل بیشترین مبلغ بود و شش ارزشی نداشت، اما به جای اینکه شرکت نمایندگان عدد پنج را گزارش دهند، در حد متوسطی درباره اعدادشان اغراق می کردند، مثلا ارزش هایی مثل سه و چهار را گزارش می دادند. شالوی می گوید: حتی وقتی مردم وسوسه کار اشتباه به سرشان می زند، تا حدی به صداقت اهمیت می دهند. به همین علت مردم فقط تا حدی دروغ می گویند که بتوانند آن را توجیه نمایند.

جاناتان شولز (Jonathan Schulz)، یک اقتصاددان تجربی از دانشگاه ییل و نویسنده این مطالعه، این پدیده را تقلب توجیه پذیر می نامد. افراد با این نوع تقلب می خواهند، منفعت ببرند، اما در عین حال حس یک فرد راستگو را داشته باشند. شولز می گوید مردم بسته به محیط زندگی شان می فهمند که چه رفتاری صادقانه است. به نظر می رسد آنها بر اساس محیط زندگی خود درباره رفتار غیر صادقانه قضاوت می نمایند.

کشورهایی که کمترین میزان تقلب را داشتند در اروپای غربی واقع هستند، مثلا اتریش، هلند و انگلستان کمترین کمیت تقلب را داشت. از طرف دیگر، مراکش، تانزانیا و کنیا بالاترین میزان دروغگویی را داشتند.

محققان دیگر می گویند اوضاع نابسامان مالی می تواند علتی بر رواج تقلب در برخی از کشورها باشد. دیوید هیو-جونز (David Hugh-Jones)، یک کارشناس اقتصاد تجربی از دانشگاه East Anglia که در این مطالعه نقشی نداشت می گوید: اگر همه مردم اطراف شما فقیر و بی پول باشند، شما به این نتیجه می رسید که پول بیشتر از قوانین و اصول اخلاقی اهمیت دارد.

شولز معتقد است می توانیم از این داده ها نتیجه گیری کنیم که صداقت مردم در برخی کشورها کمتر است، اما می گوید: حتی در فاسدترین جوامع هم مردم بی صداقتی شان را پنهان می نمایند. چرا که آنها به وجهه اجتماعی شان اهمیت می دهند و می خواهند راستگو به نظر برسند.

منبع: Science Mag