درختانی با نمادهای اسرارآمیز در صحرای استرالیا - تور هند ارزان

به گزارش فرادید، درخت بائوباب از زمان های بسیار قدیم در فرهنگ و معنویت قبیله بومی لینگکا در شمال غربی استرالیا با هیبت ظاهر شده است.

از اندام های بلند و برگ دار آن دانه هایی به شکل هلوهای آفتاب پز رشد می نمایند که هر کدام با مغز سفید پودری با طعم کرم تارتار پر شده اند. از ریشه های آن می توان ریسمان بافت، شیره آن دارویی برای تسکین معده درد است و در اعماق تنه پف نموده و پیازی آن به میزان 26000 گالن آب را می توان در یک زمان ذخیره کرد که راه نجات در فصل خشک است.

بائوباب ها که مانند گودال های نفتی در صحرای بی درخت تانامی قد علم نموده اند، نه تنها در این دنیا، بلکه در دنیای معنوی و اجدادی علائم بصری هستند. قرن ها، لینگکاها نمادهایی را روی پوست درختان حک کردند تا عناصر دنیا بینی شان را شناسایی نمایند.

میوه بائوباب

اما به گفته سوزان اوکانر، استاد باستان شناسی دانشگاه ملی استرالیا در کانبرا، این درختان در یک دوراهی قرار دارند. اوکانر می گوید در اثر گرم شدن آب و هوا و فعالیت های انسانی، بسیاری از بائوباب های حکاکی شده که در زمان های قبل عکس برداری شدند را نمی توان جابه جا کرد. اوکانر و همکارانش به همراه افراد محلی در کوشش هستند تا درختان بائوباب به جامانده را قبل از اینکه برای همواره از بین بروند ثبت نمایند.

جوامع بومی استرالیا به کنده کاری های صخره ای خود که قدمت بعضی از آن ها دست کم به 30000 سال پیش بازمی گردد، معروفند. دندروگلیف ها، نقوش و تصاویر بومی کمتر شناخته شده ای هستند که روی پوست درختان مناطقی که سنگ در آن ها کم بوده یا وجود نداشته، حک شده اند.

درختان کنده کاری شده قبلاً به وسیله شهرک نشینان استعماری در نیوساوث ولز و در جنگل های بارانی کوئینزلند شمالی شناسایی شده بودند، زمانی که یک هیئت اعزامی از شمال غربی استرالیا در سال 1855 بازدید کرد. در حالی که این گروه بعضی از دندروگلیف های بائوباب منطقه را ثبت کردند، در دهه 1960 بود که ایان کرافورد باستان شناس نخستین کوشش سیستماتیک برای عکاسی از آثار هنری بومی صحرای تانامی را انجام داد.

راهنمایان کرافورد به او گفتند این حکاکی ها مکان های اردو زدن و مسیرهای ترجیحی در سراسر منظره را معین نموده است. آن ها برای بریدن مجدد نقوشی که با آن ها برخورد می کردند از چاقوهایشان استفاده می کردند تا از محو شدن آن ها در پوست درخت جلوگیری نمایند.

اما برای قبیله بومی لینگکا، دندروگلیف ها با همیت بوده و هنوز هم هستند. محققان بر این باورند که بعضی از حکاکی ها مکان های چادرزدنی مورد علاقه را نشان می دهند، در حالی که بعضی دیگر هنوز راز به جای مانده اند.

در تاریخ های شفاهی جمع آوری شده در اواخر دهه 1980، اعضای لینگکا اعلام کردند دندروگلیف های صحرای تانامی که بسیاری از آن ها به عنوان مارهای مارپیچ قهوه ای رنگ پیچ دار یا متحرک ظاهر شدند، مربوط به رویاپردازی (Dreamimg) هستند؛ یک اصطلاح اروپایی عامیانه برای درک بومیان از زمان و مکان که با خلقت شروع می گردد.

ردپاهای شترمرغ استرالیایی و کانگورو نیز معمولاً روی تنه های بائوباب وجود دارد. این تنه ها معمولاً 1.5 تا 6.5 فوت از زمین ارتفاع دارند و منقوش به اشکال انسان وار و جانورسان، خطوط، کمان ها و اشکال مستطیلی شکل هستند.

بعضی از حکاکی های لینگکا در تانامی (22 حکاکی از نظر تاریخی مستند شده اند) اگرچه تنها 12 مورد آن ها در نظرسنجی سال 2021 که به وسیله اوکانر، بالم و همکارانشان انجام شد، یافت شدند، تقریباً به طور حتم برای نشانه گذاری مکان های اردوی مطلوب ساخته شدند، فرضیه ای که با وجود سنگ تراش و قطعات ابزار سنگی در پایه درختان خاص پشتیبانی می گردد. همه آن ها در امتداد یک مسیر اسطوره ای و اجدادی لینگکا واقع شدند که از جنوب شهر بروم در ساحل کیمبرلی، بیش از 600 مایل از میان قلمرو شمالی کشیده شده است.

با این حال، افرادی که دندروگلیف ها را ساخته اند و هدفشان از ساخت آن ها یا به طور کامل به وسیله نوادگان لینگکا درک نشده یا از نظر فرهنگی اطلاعات حساسی است که آن ها نتخاب کردند با دنیای خارج به اشتراک نگذارند.

نکته مهمی که باید در خصوص دندروگلیف ها بدانید این است که آن ها در حال حاضر بدون در نظر گرفتن شرایط زمانی که خلق شدند، خوانده می شوند. آن ها برای مردمی در مکان ها و شرایط خاص ایجاد و نوشته شدند. اجداد ویرادیوری ما می توانستند آن ها را بخوانند و به وسیله دانش الگوها و معانی مرتبط با انواع خاصی از نشانه ها بگویند متعلق به کدام کشور است. این یک زبان است، مانند هر زبان دیگری که قابل تفسیر است.

اگرچه قبیله لینگکاها دیگر به زبان دندروگلیف ها صحبت نمی نمایند، اما امیدوارند جلوی ناپدید شدن همیشگی آن را بگیرند. علاوه بر فعالیت هایی مانند چرای گاو (گاوها در زمان خشکسالی پوست این درختان را گاز می گیرند و می خورند) و خرابکاری، بائوباب های صحرای تانامی در برابر هجوم حشرات و آتش سوزی آسیب پذیر هستند؛ خطراتی که انتظار می رود همراه با گرم شدن آب و هوا افزایش یابند.

برجستگی درختان بطری شکل این منظره، آن ها را به آهنربایی برای رعد و برق هم تبدیل می نماید. رعد و برق قبلاً بعضی از بائوباب های حکاکی شده را از بین برده است. اوکانر شرح می دهد: وقتی صاعقه به آن ها برخورد می نماید، فرو می ریزند و چون چوب داخلی نرم و فیبرمانند است، به سرعت از بین می رود. به رغم اینکه می دانیم بائوباب ها با چه خطراتی روبرو هستند، برای ایمن نگه داشتن آن ها و حکاکی های رویشان کار زیادی نمی توانیم انجام دهیم. اوکانر در این باره می گوید: واقعاً نمی توان این درختان را حفظ کرد [بنابراین] هدف ما این است که برترین ثبت ها را انجام دهیم تا بتوان آن ها را برای آینده بایگانی کرد.

در صحرای صخره ای و کینه جوی تانامی، یکی از منزوی ترین و خشک ترین مکان های روی زمین، حفظ این درختان کار ساده ای نیست. اگرچه این تیم ده بائوباب حکاکی شده دیگر را شناسایی نموده است که نگهبانی بر فراز منظره خاکی سرخ هستند، هیچ راهی برای دسترسی به آن ها بدون وسایل نقلیه برون راهی وجود ندارد.

اوکانر می گوید: بائوباب ها درختان خاصی هستند، همه آن ها اشکال رشد متمایز و قابل توجهی دارند و آنقدر عمر می نمایند که تغییرات زیادی را شاهد هستند.