رازگشایی از پدیده های شگفت انگیز غوطه ور در آسمان!، عکس - تور هند ارزان

غزال زیاری: وقتی به آسمان نگاه می کنید چه می بینید؟ یک لکه ابر؟ یک توده ابر و شاید هم یک توده بزرگ شبیه فیل. گاهی وقت ها می توان با به کار بردن کمی خلاقیت، ابرها را به شکل های مختلفی توصیف کرد؛ ولی دانشمندان یک سیستم طبقه بندی رسمی برای ابرها دارند که می تواند برای افرادی که به صورت روزمره به ابرها توجه می نمایند مفید باشد. ما یک راهنمای میدانی مختصر و مفید برای انواع ابرها تهیه نموده ایم تا وقتی بیرون از خانه هستید و چشمتان به آسمان افتاد، بتوانید با اتکا به این اطلاعات، با چشم دیگری به ابرها نگاه کنید

انواع ابرها و نام های آنها

ابرها متشکل از میلیون ها قطره آب یا کریستال های بسیار کوچک یخ هستند که در اتمسفر زمین غوطه ورند. آنها سرنخ های عظیمی درباره آب و هوا به ما می دهند؛ مثلا اینکه چه زمانی باران و برف می بارد و از چرخه های فیزیکی و شیمیایی جالبی که در هوا می چرخند، خبر می دهند.

وانسا مکیل، دانشمند جو در دانشگاه کالیفرنیا در این باره می گوید: ابرها ویژگی شگفت انگیزی از کره زمین هستند که تماشا کردن و مطالعه آنها به شدت سرگرم نماینده است.

ابرها از تغییر ویژگی های فراوانی در جو زمین شکل می گیرند که از جمله آنها می توان به دما، رطوبت، باد و غیره اشاره نمود.

ابرها هم دقیقا مثل گونه های جانوری، دسته بندی های متفاوتی دارند و دانشمندان آب و هوا سیستمی برای نام گذاری آنها با در نظر گرفتن جنس شان طراحی نموده اند که این سیستم شامل زیرشاخه گونه ها نیز می گردد. این نام گذاری براساس شکل، ظاهر و ارتفاع ابرها در جو انجام می گردد. هر گونه ابر را می توان در یکی از 4 دسته اصلی قرار داد که برای اولین بار در سال 1803 تعریف شده: فرم سیرو (Cirro)، فرم کومولو (Cumulo)، فرم استراتو (Strato) و فرم نیمبو (nimbo).

ابرهای مدل سیرو، دسته ای از ابرهای نازک هستند. ابرهای مدل کومولو، بزرگ و نرم هستند. ابرهای استراتو به صورت لایه های پهن و مسطح هستند و ابرهای نیمبو ، همان ابرهای بارانی خاکستری هستند.

تنوع حیرت آور ابرها ممکن است برای یک ناظر مبتدی، بسیار زیاد به نظر برسد ولی مکیل توصیه ای برای افراد مبتدی دارد: یک راه فوق العاده برای تشخیص نوع ابری که در آسمان می بینید این است که تشخیص دهید که آیا این ابر در ارتفاع پائین، میانه و یا بالای اتمسفر واقع شده است.

ابرهای مرتفع

مرتفع ترین ابرها، حیرت آورترین نوع ابرها هستند: ابرهای سیروس، ابرهای سیروکومولوس (پرساکومه ای) و سیروستراتوس (پرساپوشنی). آنها معمولا در ارتفاع شش هزار متری از سطح زمین تشکیل می شوند و معمولا نشانه ای از تغییرات آینده در باد و آب و هوا هستند. در بعضی از منطقه ها استوایی، این ابرها ممکن از طوفان های پیش رو خبر دهند. عموما هوا در ارتفاعات بالای جو سردتر می گردد؛ پس ابرهای سیروس و دوستانش متشکل از کریستال های یخی هستند که به وسیله باد کشیده شده و پخش می شوند و از همین رو ظاهری باریک، نازک و رشته ای دارند.

ابرهای سیروس، نازک ترین نوع ابرها هستند؛ ابرهای سیروکومولوس، بیشتر شبیه یک ورقه نازک و مواجند. ابرهای سیروستراتوس، یک پوشش شفاف و همگن تری هستند. اگر می بینید که یک هاله ابر درخشان در اطراف خورشید شکل گرفته، احتمالا این ابر از نوع سیروستراتوس است. وقتی ابرهای سیروس مثل برآمدگی روی هم قرار می گیرند، بیشتر شبیه یک قفسه از دنده ها می شوند و این گونه از ابرها، مهره داران نامیده می شوند.

بیشتر بخوانید:

• شگفت انگیزترین سلاح های باستانی کشف شده تا به امروز / عکس
• ادعای ترسناک یک استاد دانشگاه: موجودات فرازمینی در زمین حضور دارند!

ابرهای مورد علاقه مکیل، بیشتر شبیه ابرهای سیروس هستند ولی در واقع چیزی کاملا متفاوتند. ابرهای ناکرئوس (استراتوسفری قطبی)، که تحت عنوان مادر مروارید یا ابرهای استراتوسفر قطبی یخی نیز شناخته می شوند و مشتکل از تکه های خیلی سرد یخ هستند. وقتی خورشید غروب می نماید، آنها نور را جذب نموده و رنگ های درخشانی رامنعکس می نمایند. طبق گفته مکیل: این رنگ ها تنها در هنگام طلوع و غروب دیده می شوند و به خاطر تعامل بین نور خورشید و کریستال های یخ ابر که کوچک تر از کریستال های یخ در ابرهای استاندارد یخی است، ایجاد می شوند. این ابرها بسیار نادرند؛ چرا که تنها در ارتفاعات جوی و عرض های جغرافیایی بالا رخ می دهند و برترین مکان برای تماشا این ابرها، در نزدیک دو قطب کره زمین است.

ابرهایی در ارتفاع میانه

در ارتفاع میانه اتمسفر، بیشتر ابرهای توده ای را می بینیم؛ ابرهایی مثل آلتوستراتوس (فَرازپوشَنی) و آلتوکومولوس (فرازکومه ای). این ابرها معمولا در ارتفاع بین 2000 تا 6000 متری بالاتر از سطح زمین تشکیل شده و داستان های متفاوتی را درباره شرایط آب و هوایی روایت می نمایند. ابر آلتوکومولوس معمولا حاکی از آن است که روز دلنشینی پیش روست؛ ولی ابر آلتوستراتوس، از یک دوره طولانی باران یا برف حکایت دارد.

ابرهای آلتوستراتوس به شکل صفحاتی مسطح و بزرگی هستند که آنقدر ضخیم نیستند که به طور کامل بتوانند جلوی خورشید را بپوشانند. از سوی دیگر ابرهای آلتوکومولوس، شبیه انبوهی از گلوله های پنبه ای هستند که در آسمان پخش شده اند. احتمالا قبلا چندین گونه مختلف از این دو دسته ابر، به ویژه ابر Cavum (پنجره ابر) را دیده اید. این گونه ابر، یک صفحه پیوسته از ابر است که یک تکه بزرگ در میان آن خالی است. استراتیفورمیس یکی دیگر از گونه های رایج ابرهای آلتوکومولوس است که در آن ابرهایی در ارتفاع بالا شبیه یک ورقه تکه تکه و برآمده ظاهر می شوند. اگر لایه های مختلفی از ابر را در آسمان می بینید که خورشید را کاملا پوشانده اند، ممکن است گونه ای از ابر به نام Opacus باشند.

ابرهای کم ارتفاع

بسیاری از ابرها در فاصله نزدیکی به سطح زمین تشکیل می شوند (در ارتفاع 2000 متر بالاتر از سطح زمین) و تا ارتفاعات بالاتر اتمسفر کشیده می شوند. این ابرها نیمبواستراتوس (باراپوشنی)، استراتوس (پوشَنی)، استراتوکومولوس (پوشَن کومه ای)، کومولوس (کومه ای) و کومولونیمبوس نام دارند و از قطرات آب موجود در هوای گرم اطراف تشکیل شده اند و ظاهری کرکی دارند.

ابرهای نیمبواستراتوس، همان ابرهای تیره خاکستری هستند که از بارش باران حکایت دارند.

ابرهای استراتوس، روزهای غم انگیزی را ایجاد می نمایند که در آن آسمان با ورقه ای به رنگ سفید تیره پوشانده می گردد. ابرهای استراتوکومولوس، شبیه ابرهای آلتوکومولوس هستند ولی سایه تیره تری دارند و مانند همتایانشان در ارتفاعات بالاتر، به رنگ روشن سفید به چشم نمی آیند.

ابرهای کومولوس و کومولونیمبوس، غول های این دسته اند. ابرهای کومولوس، ابرهای سفید بزرگی هستند که تا بالای آسمان می رسند و شبیه توپ های پنبه ای هستند و ابرهای کومولونیمبوس، با ابهت هستند و شاید خبر از اتفاق های بدی بدهند. سطح بالایی آنها صاف است و از طوفان های بارانی حکایت می نمایند.

ابرهای کم ارتفاع، دارای بعضی از جالب ترین و عجیب ترین گونه ها و ویژگی ها هستند. اینجا، همان جایی است که لوله ها یا گردآب هایی از ابرها به نام توبا (ابرهای قیفی) ظاهر می شوند. آنها ممکن است در بعضی لحظات ویژگی ای را شبیه به مجموعه ای از امواج در حال برخورد، که فلوکتوس نام دارد نشان دهند. البته فلوکتوس یک پیامد معمولی از فیزیک حرکت سیالات است. ابرهای استراتوکومولوس هم ممکن است در ظاهر شبیه به یک گاو به نظر برسند: آنها در قسمت زیرین خود، نوک های کوچکی دارند که شبیه پستان گاو است. ابرهای کومولوس ممکن است یک کلاه به سر بگذارند که یک ابر کمکی به نام pileusاست که در بالای یکی از این ابرهای بزرگ پدیدار می گردد.

در پی چه ابرهایی باشیم؟

تابستان سال جاری، شما می توانید انتظار انواع مختلفی از ابرها را در آسمان داشته باشید؛ حتی بعضی گونه های عجیب و غریب مثل Pileus که با طوفان های تابستانی ظاهر می شوند.

مکیل در این باره می گوید: در طول تابستان معمولا آسمان صاف است، دقیقا برخلاف فصل زمستان؛ ولی در طول تابستان هم به خاطر همرفت زیادی که در پی دمای بالای سطح انجام می گردد، می توان در انتظار تماشا ابرهای کومولوس هم بود؛ همان ابرهای کرکی و به رنگ سفید درخشان.

ابرها هم به مقدار دسته بندی هایشان پیچیده هستند و نه فقط با تغییر فصل، بلکه با تغییر آب و هوا نیز تغییر می نمایند. زمانی که کره زمین گرم می گردد، گونه های ابری که در آسمان می بینیم نیز تغییر خواهند کرد. مکیل در این باره گفته: با وجودی که ابرها همه جا هستند، هنوز چیزهای زیادی درمورد ابرها وجود دارد که ما نمی دانیم.

منبع: popsci

5858