برترین روش برای یافتن حیات فرازمینی، پیدا کردن گازهای گلخانه ای آن ها است!

به گزارش تور هند ارزان، وجود یا فراوری گازهای گلخانه ای برای تمدنی که در پی جلوگیری از عصر یخبندان قریب الوقوع یا قابل سکونت کردن سیاره ای غیرقابل سکونت در منظومه شان است، مفید خواهد بود.

برترین روش برای یافتن حیات فرازمینی، پیدا کردن گازهای گلخانه ای آن ها است!

غزال زیاری: اگر موجودات فرازمینی با اعمال تغییراتی در سیاره ای در منظومه ستاره ای شان برای گرم تر کردن این سیاره اقدام نمایند، ما ممکن است متوجه این اتفاق بشویم. در مطالعه نو پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید (UC Riverside) به این نکته اشاره شده است که امکان شناسایی گازهای گلخانه ای مصنوعی که در پی تغییرات سیاره ای ژئومهندسی شده (مهندسی زمین یا ژئومهندسی ، GeoEngineering به آماده سازیِ جو، دما، مکان نگاری پوسته یا بوم شناسیِ یک سیاره یا قمر به سبک کرهٔ زمین برای زندگی موجودات است) فراوری می شوند، وجود دارد.

به گزارش خبرنگاران ، هر سیاره ژئومهندسی شده به شکل مصنوعی آماده میزبانی از حیات شده است. با استفاده از فناوری موجود، گازهای گلخانه ای بخصوص حتی در غلظت های نسبتاً کم نیز در اتمسفر سیارات فراخورشیدی قابل شناسایی هستند. این شناسایی ممکن است به وسیله تلسکوپ فضایی جیمز وب یا تلسکوپی فضایی به رهبری اروپا در آینده صورت بگیرد.

درحالی که روی زمین باید میزان گازهای گلخانه ای را برای جلوگیری از اثرات مخرب بر آب وهوا تحت کنترل قرار داد، ولی دلایلی وجود دارد که ممکن است آن ها عمداً در سیاره ای فراخورشیدی مورداستفاده قرار گیرند.

مضر برای زمین، مفید برای فرازمینی ها

ادوارد شویترمن، اختر زیست شناس و نویسنده اصلی این مطالعه دراین باره گفته: مقادیر زیاد گازهای گلخانه ای برای ما ساکنان زمین، مضر هستند؛ چراکه ما در پی گرمایش و افزایش دمای زمین نیستیم؛ اما احتمالاً این گازها برای تمدنی که در پی جلوگیری از عصر یخبندان قریب الوقوع یا سکونت پذیر کردن سیاره ای غیرقابل سکونت در منظومه شان است، مفید خواهد بود؛ این دقیقاً همان راهکاری است که انسان ها در خصوص سیاره مریخ توصیه می نمایند.

از آنجاکه میزان این گازها در طبیعت چندان زیاد نیست، پس برای دسترسی به گازهای گلخانه ای باید آن ها را فراوری کرد. درنتیجه یافتن گازهای گلخانه ای می تواند نشانه ای از شکل های زندگی هوشمند و بهره مند از فناوری باشد. چنین علائمی را technosignature (ردپای فناوری) می نامند.

آشنایی با گازهای گلخانه ای

محققان از پنج گاز به عنوان گازهای گلخانه ای صنعتی نام می برند که در کره زمین کاربردهای صنعتی متعددی مثل ساخت تراشه های کامپیوتری دارند. این گازها شامل انواع فلوئوردار متان، اتان و پروپان، فلوئور و گازهای ساخته شده از نیتروژن و فلوئور یا گوگرد هستند. این گازها را گازهای ژئومهندسی نیز می نامند.

یکی از ویژگی های گازهای گلخانه ای این است که اثر گرم نمایندگی فوق العاده ای دارند. مثلاً هگزا فلوراید گوگرد، 23500 برابر دی اکسید کربن قدرت گرم نمایندگی دارد و میزان نسبتاً کمی از آن می تواند سیاره ای یخ زده را تا حدی گرم کند که آب مایع روی سطح آن باقی بماند.

یکی دیگر از مزایای این گاز، حداقل از دیدگاه فرازمینی ها آن است که این گازها عمری بسیار طولانی دارند و تا 50هزار سال در جوی مثل جو کره زمین باقی می مانند و نیازی به بازفراوری آن ها نخواهد بود.

از بعضی دیگر از مواد شیمیایی خنک ساز مثل CFCها نیز می توان به عنوان technosignature نام برد؛ چراکه تقریباً مصنوعی هستند و در جو زمین نیز قابل مشاهده اند. البته CFC ها ممکن است سودمند نباشند؛ چراکه برخلاف گازهای کاملاً فلوئوردار که ازنظر شیمیایی بی اثرند، آسیب زا هستند و لایه ازن را تخریب می نمایند.

طرحی خیالی از اقدامات ژئومهندسی بر سکونت پذیر کردن سیاره ای در طول صدها سال (از چپ به راست)

شویترمن دراین باره شرح داده: اگر تمدن دیگری جوی غنی از اکسیژن داشته باشد، لایه ازنی هم دارد که به فکر محافظت از آن هستند. ولی CFC ها در لایه ازن شکسته می شوند.

ازآنجاکه CFC ها راحت از هم جدا می شوند، عمر کوتاهی دارند و همین کار را برای تشخیص آن ها سخت می نماید.

از سوی دیگر، گازهای فلوئوردار باید تابش فروسرخ (مادون قرمز، تابش حرارتی) را جذب نمایند تا بتوانند بر آب وهوا تأثیر بگذارند. جذب تابش فروسرخ، باعث فراوری اثراتی می گردد که با تلسکوپ های فضایی قابل تشخیص خواهد بود و بدین ترتیب دانشمندان می توانند با فناوری فعلی یا برنامه ریزی شده، این مواد شیمیایی را در بعضی از سیستم های فراخورشیدی نزدیک تشخیص دهند.

شویترمن می گوید: در جوی مانند زمین، از هر یک میلیون مولکول، تنها یک مولکول به یکی از این گازها تعلق دارد و هرچند به طور بالقوه قابل تشخیص است ولی حتی این غلظت گاز نیز برای تغییر آب وهوا کافی خواهد بود.

محققان برای دستیابی به این محاسبات، سیاره ای را در منظومه TRAPPIST-1 شبیه سازی کردند که حدود 40 سال نوری از زمین فاصله دارد. علت آن ها برای انتخاب این منظومه با هفت سیاره سنگی شناخته شده، آن بود که این منظومه به جز سیاره ما، یکی از مطالعه شده ترین منظومه های سیاره ای است و به عنوان هدفی واقعی برای تلسکوپ های فضایی موجود در راستای آنالیز معین شده است.

محققان بعلاوه به بهره گیری از اطلاعات مأموریت LIFE اروپا برای شناسایی گازهای فلوئوردار نیز چشم دوخته اند؛ در این مأموریت قرار است با استفاده از نور فروسرخ، مستقیماً از سیارات تصویربرداری گردد و بدین ترتیب سیارات فراخورشیدی بیشتری نسبت به تلسکوپ وب را مورد هدف قرار خواهد داد.

البته محققان نمی دانند که یافتن این گازها در آینده نزدیک تا چه حد محتمل خواهد بود؛ اما اطمینان دارند که تشخیص این گازها در طول مأموریت های برنامه ریزی شده فعلی برای توصیف جو سیاره ها (در صورت وجود چنین گازهایی) کاملاً امکان پذیر خواهد بود.

اعضای تیم تحقیقاتی نه تنها مشتاق به یافتن نشانه هایی احتمالی از حیات هوشمند فرازمینی هستند، بلکه از اینکه فناوری فعلی چقدر ما را به این هدف نزدیک تر نموده است، هیجان زده اند. آن ها بر این باورند که ما اولین نسل در تاریخ هستیم که فناوری لازم برای جستجوی سیستماتیک زندگی و هوش در همسایگی کهکشانی خود را داریم.

منبع: eurekalert

54321

منبع: خبرآنلاین
انتشار: 8 تیر 1403 بروزرسانی: 8 تیر 1403 گردآورنده: indiaro.ir شناسه مطلب: 2398

به "برترین روش برای یافتن حیات فرازمینی، پیدا کردن گازهای گلخانه ای آن ها است!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "برترین روش برای یافتن حیات فرازمینی، پیدا کردن گازهای گلخانه ای آن ها است!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید