آیا زندگی ما روایت ساز است؟ - تور هند ارزان

جهان احمدی افزود: اگر نویسنده بتواند از یک سوگ یک نظرگاه تازه بسازد، این روایت است. برخی ها برش های عرضی یک سری از خاطرات را روایت می گویند که این اشتباه است. وقتی نویسنده به یک ادراک تازه از برش های طولی یک خاطره رسید، می توان آن را روایت نامید. نویسنده سعی کند یک ادراک نو از انسان در بستر زندگی ارائه دهد.

این نویسنده بیان نمود: برخی نویسندگان تکلیف خودشان را نمی دانند. ما با آدم هایی طرف هستیم که تکلیف خودشان را هم نمی دانند. نویسنده نقش انسان را در جایگاه انسان باید مشخص کند. این یک نکته را به ما گوشزد می کند که فضای ادبیات ایران نیازمند گفت وگوهای تازهتر است.

جهان احمدی ادامه داد: برخی انسان را بدون رنج و تلاش می دانند و از او روایت می کنند. انسان یعنی زندگی در بستری از رنج، به دست آوردن ها و ازدست دادن ها. نکته این است که بتوانند نسبت انسان را با زندگی درک کنند.

وی افزود: اگر ما زندگی را فاکتور بگیریم، روایت ها خودبه خود کنار گذاشته می شوند. آنچه روایت ها را می سازد، واقعیت های زندگی است. شما در روایت می بینید که نویسنده به خودش و مخاطب یا خواننده متعهد است. یک راننده تاکسی می تواند با سه جمله برای شما یک نگاه تازه بسازد. چراکه نگاه تازه یا نظرگاه تازه زندگی می سازد.

آزاده جهان احمدی در پایان گفت: راوی متعهد است که واقعیت را بگوید؛ در صورتی که داستان نویس متعهد به این کار نیست. روایت باید صد در صد دو تای پایش روی زمین باشد و در بستر زندگی به بیان بپردازد. روایت همه حالات و رخدادهای زندگی انسان را شامل می شود. تلخی، شیرینی، تکانه ها.